Daleko od domu - Prolog

Zaprawdę, nie masz nic wstrętniejszego ponad monstra owe, naturze przeciwne, wiedźminami zwane, bo są to płody plugawego czarostwa i diabelstwa. Są to łotry bez cnoty, sumienia i skrupułu, istne stwory piekielne, do zabijania jedynie zdatne. Nie masz dla takich jak oni między ludźmi poczciwymi miejsca. A owo Kaer Morhen, gdzie ci bezecni się gnieżdżą, gdzie ohydnych swych praktyk dokonują, starte być musi z powierzchni ziemi, a ślad po nim solą i saletrą posypany.

            „Monstrum, albo wiedźmina opisanie”, autor nieznany

Prolog

Soren wdrapał się na szczyt i spojrzał w kierunku twierdzy. Wapienne mury stojące na szczycie stromej ściany robiły wrażenie, nawet na kimś, kto już wcześniej oglądał warownię. Żeby jednak móc podziwiać okazałe zamczysko w pełnej krasie, trzeba było mieć nie lada szczęście. W pewnym sensie, właściwie – nieszczęście. Osoby z zewnątrz nie znały lokalizacji zamku. Nawet pobliscy chłopi nie byli świadomi, co kryje się w górach, tuż przed źródłem rzeki, dzięki której osada w ogóle mogła egzystować.

Był rok 1187. Mężczyzna wsiadł na konia i ruszył w stronę ścieżki wijącej się pomiędzy drzewami rosnącymi w puszczy na rubieżach Kaedwen. Drogi prowadzącej wprost do celu jego podróży. Do bramy, którą po raz pierwszy opuścił ponad pół roku temu, by latach przygotowań spotkać cywilizację. Do Kaer Morhen.